مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال سی و یکم شماره 4 (پیاپی 63، زمستان 1386)

از جمله مواردی که پیش آگهی درمان معالجه ریشه تحت تاثیر قرار می دهد، پرفوریشن ریشه می باشد که نیاز به درمان سریع و مناسب دارد. در حال حاضر MTAتیره به عنوان ماده انتخابی در درمان پرفوریشنها به کار می رود. هدف از انجام این مطالعه بررسی رادیوگرافیک و کلینیکی ترمیم پرفوریشنهای مکانیکی ناحیه فورکیشن توسط MTAسفید و سمان پرتلند و مقایسه آن با MTAتیره بود.
در این مطالعه تجربی دندانهای پرمولر دوم تا چهارم فک بالا و پائین پنج سگ پس از انجام معاینات رادیوگرافیک و کلینیکی درمان ریشه شده، سپس ناحیه فورکیشن دندانها پر فوره شد و باMTA تیره در گروه 1، MTAسفید در گروه 2، سمان پرتلند در گروه 3 و گلوله پنبه در گروه 4 (کنترل) بسته شد. حیوانات به مدت چهار ماه کنترل شده، سپس با اوردوزاژ تیوپنتال سدیم بصورت تزریق وریدی پس از انجام معاینات رادیوگرافیک و کلینیکی کشته شدند. از آزمون دقیق کای دو جهت مقایسه چسبندگی لثه و وجود رادیو لوسنسی در بین گروه ها استفاده شد و برای مقایسه دو به دوی گروه ها در مورد این متغیرها، از آزمون دقیق فیشر استفاده گردید.
بین گروه های MTAتیره، MTAسفید و سمان پرتلند تفاوت معنی داری از نظر آماری در مورد چسبندگی لثه و وجود رادیولوسنسی وجود نداشت. اما هر سه گروه با گروه کنترل از نظر چسبندگی و وجود رادیولوسنسی تفاوت معنی داری داشتند (01/0P<).
هم MTAسفید و هم سمان پرتلند نتایج مطلوبی در ترمیم پرفوریشنها داشتند و می توان آنها را بعنوان جایگزین MTAتیره در ترمیم پرفوریشن به ترتیب در نواحی با اهمیت و فاقد اهمیت از نظر زیبایی استفاده کرد.

آنتروپولوژی علمی است که به بررسی ابعاد بدن روی افراد زنده می پردازد. این علم می تواند در تشخیص بالینی برخی بیماری ها بخصوص سندروم ها کمک کننده باشد، لذا هدف از این مطالعه تعیین میانگین 20 اندازه آنتروپومتریک صورت و جمجمه درافراد جوان20 تا 35 سالۀ شهر مشهد به تفکیک جنس بود.
در این مطالعۀ تحلیلی از نوع مقطعی تعداد 160 فرد بالغ با الگوی صورتی کلاس یک با ارتفاع نرمال، شامل 80 زن و 80 مرد 20 تا 35 ساله انتخاب شده و 20 اندازه آنتروپومتریک شامل 16 اندازه در صورت و 4 اندازه مربوط به جمجمه با استفاده از کولیس دیجیتال و نوارمتر از هر نمونه به دست آمد. در نهایت میانگین این اندازه ها به تفکیک برای هر جنس محاسبه گردید. به علاوه مقایسه میانگین شاخصهای آنتروپومتریک صورت زنان و مردان کانادایی و ایرانی با یکدیگر انجام شد. مقایسه ها با استفاده از آزمون t-studentانجام گرفت.
در مقایسه بین دو جنس کلیه اندازه های بررسی شده اختلاف معنی داری را نشان می دادند به گونه ای که تمام اندازه های مورد بررسی این مطالعه، در مردان مقدار بیشتری را نسبت به زنان داشت (05/0P<). از طرفی بسیاری از ابعاد آنتروپومتریک در زنان و مردان ایرانی و کانادایی با هم تفاوت معنی دار داشت به جز''n''-gnzy''-zy'',در مردان و''t-gn''-t, ft''-ftدر زنان.
این تحقیق نشان داد کلیه شاخص های آنتروپومتریک سر و صورت در زنان جوان بومی مشهد کوچکتر از مردان می باشد. به علاوه مشخص شد نقاط گلابلا و ساب نازال در جوانان مشهدی نسبت به تراگوس عقب تر از جوانان کانادایی و عرض و طول صورت در زنان جوان مشهدی به طور معنی داری از زنان جوان کانادایی بزرگتر می باشد.

لیگاچورهای الاستومری برای بستن آرچ وایر در داخل براکت های ارتدنسی استفاده می شوند. چنانچه این لیگاچورها از خصوصیات کششی مطلوبی برخوردار نباشند، ممکن است در حین قرار گرفتن روی براکت و یا در فواصل ملاقات بیمار پاره شوند که مورد اخیر می تواند سبب حرکات دندانی نامطلوب و طولانی شدن زمان درمان ارتدنسی شود. هدف از این مطالعه مقایسه خصوصیات استحکامی (استحکام کششی، میزان کشش تا استحکام کششی و چقرمگی) لیگاچورهای الاستومری شفاف تزریقی هفت شرکت مختلف بود.
در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی لیگاچورهای الاستومری شفاف هفت شرکت American Orthodontics، Ortho Technology، GAC، Techno Tak، All Star، Dentaurumو ITOانتخاب شدند و خصوصیات کششی آنها با استفاده از دستگاه Zwickو با سرعت کراس هد پنج میلیمتر در دقیقه در حالت اولیه و پس از 28 روز نگهداری در محیط دهانی تقلید شده اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
استحکام کششی، میزان کشش تا استحکام کششی و چقرمگی همه لیگاچورهای آزمایش شده (به استثنای چقرمگی لیگاچورهای ITO) پس از 28 روز نگهداری در محیط دهانی تقلید شده به صورت معنی داری کاهش یافت (001/0>P). لیگاچورهای الاستومری شرکت های مختلف در کلیه خصوصیات کششی مورد بررسی هم در حالت اولیه و هم بعد از 28 روز نگهداری در محیط دهانی تقلید شده تفاوتهای معنی داری با یکدیگر داشتند (001/0>P). تحت شرایط این مطالعه لیگاچورهای American Orthodonticsو Techno Takعموما خصوصیات استحکامی برتر و لیگاچورهای Ortho Technologyخصوصیات استحکامی ضعیف تری نسبت به گروه های دیگر نشان دادند.
تفاوتهای معنی داری در خصوصیات استحکامی انواع مختلف تجاری لیگاچورهای الاستومری مورد بررسی هم در حالت اولیه و هم بعد از 28 روز نگهداری در محیط دهانی تقلید شده وجود داشت. کاهش خصوصیات استحکامی لیگاچورهای الاستومری پس از 28 روز نگهداری در محیط دهانی تقلید شده نشان می دهد که بهتر است این لیگاچورها در هر جلسه ملاقات بیمار و به منظور کاهش خطر پارگی تعویض شوند.

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی انواع اختلالات روانی در بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی بود.
در این تحقیق توصیفی-مقطعی، بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی مشهد (مهرماه 82 تا آذر ماه 83) توسط یک نفر متخصص بیماری های اعصاب و روان معاینه و وجود یا عدم وجود اختلال روانی و نوع این اختلال روانی بوسیله DSM-IV-IRمورد بررسی قرار گرفت. سپس اطلاعات توسط آنالیز توصیفی و آزمون کای دو و T testمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از میان 56 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی که وارد این مطالعه شدند، 54 بیمار (43/96 درصد) مبتلا به حداقل یک اختلال روانی بودند.
41/96 درصد از بیماران مبتلا به اختلالاتی بودند که در دسته اختلالات اضطرابی طبقه بندی می شوند.
در این تحقیق اکثریت بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی دچار اختلالات روانی بودند. از این رو شاید بتوان نقشی را برای اختلالات روانی در بروز لیکن پلان قائل بود.

یکی از درمانهای شایع برای اصلاح بدرنگی و شکل نامناسب دندانهای قدامی، ونیر می باشد. دو نوع طرح تراش اساسی برای ونیرهای کامل وجود دارد: تراش پنجره ای و تراش پوشاننده لبه اینسایزال. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو طرح جدید تراش بر استحکام شکست و گیر لامینیت، با طرح تراش کانونشنال بود.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 54 دندان سانترال و لترال ماگزیلاری و مندیبولار کشیده شدۀ انسان انتخاب شدند.
نمونه ها به سه گروه اصلی 18 تایی که هر کدام دارای دو زیر گروه 9 تایی بودند، تقسیم شدند: در گروه اول تراش سطح لبیال دندان بدون باکس به روش Incisal lapانجام شد. در گروه دوم تراش سطح لبیال با باکس لبیالی در مزیال و دیستال صورت گرفت. و در گروه سوم تراش سطح لبیال با باکس پروگزیمالی در مزیال و دیستال انجام گردید. در زیرگروه اول هر گروه لامینیت کامپازیتی غیرمستقیم ساخته شد و در زیرگروه دوم لامینیت سرامیکی. بعد از سمان کردن لامینیتها توسط سمان رزینی دوآل کیور Rely X ARC، استحکام شکست آنها توسط دستگاه Zwickو نوع شکست توسط استرئومیکروسکوپ تعیین گردید. سپس جهت آنالیز داده ها از آزمونهای واریانس یک طرفه و دوطرفه، توکی و T-studentاستفاده شد.
بین استحکام شکست لامینیتهای ساخته شده از دو مادۀ مختلف در سه نوع طرح تراش، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (016/0P=). در لامینیت های کامپازیت بین استحکام شکست گروه اول و دوم تفاوت معنی داری وجود داشت و بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه اول بود (019/0P=). در لامینیت های سرامیکی، بین استحکام شکست سه نوع طرح تراش مختلف، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت ولی از نظر میانگین بیشترین استحکام شکست مربوط به گروه دوم می باشد (055/0P=). بین نوع شکست و نوع تراش در دو ماده مختلف لامینیت، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت.
با توجه به داده های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که هنگام انجام تراش سطح لبیال دندان به روش Incisal lapبدون باکس، استحکام شکست لامینیتهای کامپازیت بیشتر از لامینیتهای سرامیکی بوده و در صورت انجام تراش سطح لبیال دندان با باکس لبیالی، استحکام شکست لامینیتهای سرامیکی بیشتر از لامینیتهای کامپازیت FRCمی باشد.

برای پر کردن حفره تهیه شده در طی جراحی انتهای ریشه، نیاز به ماده ای است که بتواند سیل آپیکالی را ایجاد نموده و از عبور باکتری ها و ترشحات بافتی جلوگیری نماید. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه توانایی قابلیت سیل دو ماده MTA (Mineral trioxide aggregate)سفید و Biocalexجهت پر کردن انتهای ریشه بود.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از 36 دندان تک ریشه کشیده شده انسان با آپکس بسته و حداقل انحنا استفاده گردید. پس از انجام مراحل پاکسازی و شکل دهی و پرکردن، 3 میلیمتر از انتهای ریشه دندانها قطع شد و حفره ای به عمق 3 میلیمتر در انتهای هر ریشه تهیه گردید. سپس دندانها بصورت تصادفی به دو گروه 15 تایی تقسیم شدند و حفرات با MTAسفید و Biocalexپر شدند. 3 دندان به عنوان کنترل مثبت و 3 دندان بعنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد. پس از سفت شدن کامل مواد پرکننده، تمامی سطح ریشه ها بجز سطح انتهایی با دو لایه لاک ناخن و موم چسب پوشیده شدند و به مدت 72 ساعت در متیلن بلو 2% قرار گرفتند. سپس دندانها در رزین پلی استر قرار گرفته و توسط دیسک الماسه در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و میزان نفوذ رنگ توسط استریو میکروسکوپ بررسی گردید. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون T-studentمورد مقایسه قرار گرفت. سطح معنی داری در آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
بررسی های آماری نشان دادند که میزان ریز نشت آپیکالیBiocalex به صورت معنی داری ازMTA سفید کمتر است (001/0P<).
نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از Biocalexجهت پر کردن انتهای ریشه توانایی ایجاد سیل مناسب را دارد و می تواند جایگزین مناسبی بجای MTAباشد.

تعدادی گزارش مبنی بر تغییرات دهانی در بیماران با بیماری های کلیوی وجود دارد که از جمله آنها می توان به استوماتیک اورمیک، خونریزی خود بخود، افزایش بیماری پریودنتال، خشکی دهان و افزایش رسوب جرم اشاره نمود. با توجه به ترکیب ساختمانی و نحوه شکل گیری نسبتا یکسان سنگهای کلیوی و جرم های دندانی بر آن شدیم که تحقیقی پیرامون بررسی میزان جرم های دندانی در بیماران مبتلا به نفرولیتیاز انجام دهیم.
مطالعه حاضر به روش مورد-شاهد انجام شد که در آن تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به نفرولیتیازیس ایدیوپاتیک گروه مطالعه و 30 نفر بدون ابتلا به بیماری فوق در همان دامنه سنی گروه شاهد را تشکیل می دادند. هر دو گروه فاقد بیماری سیستمیک و پریودنتال بودند. وضعیت جرم و پلاک افراد براساس شاخص پلاک Silness-loeو جرم Green-Vermilionاندازه گیری و ثبت می شد. داده ها با آزمون کای دو، T-studentو آنالیز واریانس دو عاملی تجزیه و تحلیل شدند.ینتایج این مطالعه نشان داد که هیچگونه اختلاف معنی داری بین گروه های مورد و کنترل از نظر مقدار پلاک و جرم دندانی وجود نداشت (79/0P=).
بیماران مبتلا به نفرو لیتیازیس استعداد بیشتری برای تشکیل جرم ندارند.

همواره سهولت، دوام ترمیم و مقرون به صرفه بودن آن در دندانهای درمان ریشه شده که تاج آنها بشدت تخریب شده است، مدنظر دندانپزشکان بوده است.روش های ترمیمی بسیاری مانند پستهای از پیش ساخته شده با انواع کور آمالگام و کامپوزیت و پستهای FRCو... برای این دندانها انجام می شود، اما متداولترین روش، ساخت پست و کور ریختگی می باشد. عوامل متعددی روی گیر پست و کور ریختگی تاثیر می گذارند. از جمله: طول، قطر، سطح، شکل Post، نوع سمان. یکی دیگر از عوامل مهم و موثر در گیر، روش سمان کردن پست کور ریختگی می باشد. در این مطالعه هدف، مقایسه گیر پست ریختگی با سه روش مختلف سمان کردن می باشد.
در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی تعداد 40 عدد دندان سانترال فک بالا انتخاب شد. پس از آماده کردن دندانها و تهیه Postریختگی، دندانها بطور تصادفی به سه گروه ده تائی A، Bو Cتقسیم شدند. نوع سمان در تمام نمونه ها سمان گلاس اینومر (Gc fuji I)انتخاب شد که بعد از مخلوط کردن توسط روش های زیر سمان شدند: گروه A: سمان توسط Lentuloداخل کانال قرار گرفت. گروه B: سمان داخل کانال تزریق شد. گروه C: سمان ابتدا داخل کانال تزریق گردید و بدنبال آن از Lentuloاستفاده گردید. پستهای سمان شده، جهت جلوگیری از رطوبت و خشک شدن توسط وازلین محافظت شدند و بعد از حدود 72 ساعت، تست کششی با سرعت 1 میلیمتر در دقیقه روی آنها صورت گرفت و بعد از جمع آوری داده ها، جهت تحلیل داده ها از آزمون کروسکال- والیس، آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی (Tukey)استفاده گردید.
با مقایسه میانگین نیروی کششی، سه گروه A، Bو Cبا یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. بیشترین نیروی کششی برای خارج کردن پست مربوط به گروه Cبود، بطوریکه 90% نمونه های این گروه استحکام کششی بیشتر از 50 کیلوگرم داشتند و کمترین آن مربوط به گروه Aبود، بطوریکه تنها 10% نمونه های این گروه استحکام کششی بیشتر از 50 کیلوگرم داشتند (05/0P-value<).
روش سمان کردن Postنقش مهمی می تواند در گیر Postداشته باشد. بهترین روش سمان کردن Postروش تزریق+ Lentuloمی باشد.

کورهای ساخته شده از نوعی کامپوزیت چسبنده(Core Max II)همراه با پستهای پیش ساخته بطور شایع برای باز سازی دندانهای درمان ریشه شده بکار می روند. این ترمیم ها بطور وسیعی از نظر خواص مکانیکی مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما اطلاعات کمی در رابطه با توانایی سیل آنها وجود دارد. در مطالعه حاضر میزان ریزنشت این ماده سازنده کور (Core Max II)در مارجین های مینایی بررسی و با آمالگام مقایسه شد.
در این مطالعه آزمایشگاهی مداخله گر موازی، تعداد 30 عدد دندان پره مولر سالم جمع آوری و در سطح باکال هر کدام از آنها یک حفره کلاسVتراشیده شد به طوری که مارجین سرویکالی در سمان و مارجین اکلوزالی در مینا قرار گیرد. سپس دندانها براساس نوع ماده سازنده کور بطور تصادفی به دو گروه 15 تایی تقسیم شده و یک گروه با آمالگام و گروه دیگر با Core Max IIطبق دستور کارخانه سازنده ترمیم شدند و بعد از انجام استرسهای حرارتی، ریزنشت به شیوه نفوذ رنگ ارزیابی شد. تحلیل آماری توسط نرم افزار11SPSSبا کمک آزمون های آماری تی و تی زوجی با سطح معنی داری 05/0 انجام گرفت.
بین میانگین ریزنشت اکلوزالی (مینائی) در دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت چسبنده Core Max II(dmm01/5±84/30) و آمالگام Oralloy(dmm5/3±07/13) اختلاف، معنی دار بود (001/0P=). میانگین ریزنشت سرویکالی (سمانی) در دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت چسبنده Core Max II(dmm92/4±81/39) تفاوت معنی داری با آمالگام Oralloy(dmm03/2±56/34) نداشت (337/0P=). اگر چه میانگین این میزان در کامپوزیت چسبنده بیشتر از آمالگام بود. در دندانهای ترمیم شده با آمالگام Oralloy، میانگین ریزنشت سرویکالی (dmm03/2±56/34) بطور معنی داری بیشتر از مارژین اکلوزالی (50/3±07/13) بود (001/0P=). در دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت چسبنده Core Max II، میزان ریزنشت سرویکالی (سمانی) (dmm92/4±81/39) تفاوت معنی داری با مارجین اکلوزالی (مینائی) (dmm01/5±84/30) نداشت (197/0P=).
ترمیم های آمالگام خصوصا در مارژین های مینا، ریزنشت کمتری نسبت به کامپوزیت چسبنده (Core Max II) دارد و میانگین میزان ریزنشت مارژین های مینا در هر دو ماده سازنده کور کمتر از مارجین های عاجی سمنتوم است.

از دست رفتن نسج دندان بدلیل پوسیدگی و تهیه حفره می تواند مقاومت شکستگی دندانها را کاهش دهد. این مسئله بخصوص در دندانهای درمان پالپ شده صادق است. هدف از این مطالعه بررسی استحکام در برابر شکست دندانهای مولر شیری درمان پالپ شده و ترمیم شده با آمالگام (کلاس II) در وسعت های مختلف باکولینگوالی حفره بود.
در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی 80 دندان مولر شیری انسانی پوسیده کشیده شده (40 دندان مولر اول و 40 دندان مولر دوم) برای درمان پالپوتومی انتخاب شدند. دندانها به 4 گروه تقسیم شدند و حفرات مزیو یا دیستواکلوزال (20 دندان) و حفرات مزیو-اکلوزودیستال (20 دندان) در هر کدام از دندانهای مولر اول و مولر دوم تهیه شدند. در هر کدام از گروه ها، دندانها بر اساس ضخامت دیواره باقیمانده دندان (5/1 یا 5/2 میلیمتری) به 2 زیر گروه 10 تایی تقسیم شدند. پس از ترمیم، دندانها در آب مقطر و دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت یک هفته نگهداری شدند و سپس عمل ترموسیکلینگ تحت 1000 دور در دمای 5 و 55 درجه انجام شد. نمونه ها توسط کراس هدی که فقط با دندان در تماس بود، با سرعت mm/min5 در دستگاه تست فشار Zwickبارگذاری شدند و استحکام در برابر شکست دندانها بر حسب نیوتن محاسبه شد. برای بررسی آماری نمونه ها از آزمون T-testاستفاده شد.
میانگین مقاومت شکستگی دندانهای مولر اول، 8/368±975 نیوتن و دندانهای مولر دوم، 1/540±1049 نیوتن بود. در دندانهای مولر اول مقاومت شکستگی حفرات دو سطحی بطور معنی داری بیشتر از حفرات سه سطحی بود (001/0P<) اما این اختلاف در دندانهای مولر دوم معنی دار نبود. در دندانهای مولردوم هم در حفرات سه سطحی (015/0P=) و هم در حفرات دو سطحی (001/0P=). استحکام در برابر شکست در دندانهای با ضخامت دیواره 5/2 میلیمتر بطور قابل توجهی بیشتر از انواع 5/1 میلیمتری بود. اما در دندانهای مولر اول این اختلاف فقط در حفرات سه سطحیمعنی دار بود (045/0(P=.
استحکام در برابر شکست دندانهای مولر شیری درمان پالپ شده و ترمیم شده با آمالگام حتی در حفرات وسیع سه سطحی بالا بوده و بیشتر از میزان نیروی حداکثر جویدن در دندانهای شیری بود. بنابراین می توان در کودکان سنین مدرسه از ترمیم های آمالگام به جای روش استنلس استیل جهت ترمیم این دندانها استفاده نمود.

کاربرد اینله های سرامیک به عنوان یکی از روش های ترمیم همرنگ دندان دارای مزایایی چون کاستن از حجم کامپازیتی که سخت می شود می باشد از طرفی همه مطالعات سودمندی اینگونه ترمیم ها را نشان نداده اند. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه میزان ریزنشت اینله های سرامیک سمان شده با دو سمان مختلف و کامپازیت مستقیم بود.
جهت انجام این مطالعه تجربی آزمایشگاهی از 45 دندان کشیده شده مولر انسانی استفاده شد. در سطح باکال همه دندانها حفرات یکسان کلاسV تهیه شد. سپس دندانها در گروه های مختلف (15 دندان در هر گروه) به وسیله اینله سرامیک و دو نوع سمان مختلف: Panavia Fو Variolink IIو کامپازیت مستقیم Heliomolarترمیم شدند. پس از ترموسایکل سطح دندانها به وسیله موم چسب پوشانده و در رنگ متیلن بلو 2% غوطه ور شدند. سپس دندانها از وسط حفرات برش داده شدند و نفوذ رنگ بر حسب تعداد دیواره های نفوذ یافته رتبه بندی شد. داده ها با استفاده از آزمون های غیر پارامتریک Kruskal Wallis، Mann Whitneyدر سطح معنی داری 05/0% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
ریزنشت لبه های عاجی در هر سه گروه بیشتر از مینایی بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (05/0P<). بین روش های ترمیم حفره اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
مواد مورد استفاده در این مطالعه نمی توانند کاملا از ریزنشت جلوگیری کنند. اینله های سرامیک در حفرات کلاس Vسبب کاهش قابل توجه ریزنشت در مقایسه با کامپازیت مستقیم نمی شوند.

کیست ادنتوژنیک کلسیفیه یک ضایعه ادنتوژنیک غیر شایعی است که دارای رفتار کلینیکی متغیر و ویژگی های هیستوپاتولوژیک متفاوتی می باشد و حدود 1% کل کیستهای فکی را شامل می شود. این کیست از بقایای اپی تلیالی مالاسز در لثه و یا مندیبل یا ماگزیلا منشا می گیرد و ممکن است مرتبط با تومورهای ادنتوژنیک شناخته شده دیگر به طور شایع ادنتوما و در موارد نادرتر آملوبلاستوما، آدنوماتوئید ادنتوژنیک تومور، ادنتوآملوبلاستوما باشد. هدف از گزارش مورد به دلیل غیر شایع بودن آن و تفاوت میان کیست ادنتوژنیک کلسیفیه (نوع آملوبلاستوماتوز) و کیست ادنتوژنیک کلسیفیه همراه با آملوبلاستوما می باشد. از آنجا که پیش آگهی و روش درمانی در کیست ادنتوژنیک کلسیفیه آملوبلاستوماتوز متفاوت از کیست ادنتوژنیک کلسیفیه همراه با آملوبلاستوما می باشد. بنابراین تشخیص و افتراق آنها از یکدیگر ضروری است.
بیمار آقایی 22 ساله بود که در تاریخ 2/9/84 به دلیل ترمیم پوسیدگی دندانهای 7و6 سمت راست فک پائین به دندانپزشک مراجعه نموده و به طور اتفاقی تورم اندک و بدون دردی در ناحیه مشاهده گردید. در رادیوگرافی پانورامیک، رادیولوسنسی چند حجره ای با حدود مشخص رویت شد. در بررسی میکروسکوپی ضایعه، کیست ادنتوژنیک کلسیفیه با پرولیفراسیون شبه آملوبلاستوما (آملوبلاستوماتوز) گزارش شد. درمان با روش Simple enucleationانجام شد و در Follow upبیمار در طی یازده ماه هیچ گونه عودی دیده نشد.
کیست ادنتوژنیک کلسیفیه آملوبلاستوماتوز از نظر ویژگی های میکروسکوپی مشابه با آملوبلاستومای تک کیستی بوده ولی درون پوشش اپی تلیالی آن سلولهای گوست و کلسی فیکاسیون دیستروفیک مشاهده می شود و همواره در مورد طبیعت واقعی آن به عنوان کیست، نئوپلاسم، هامارتوم اختلاف عقیده وجود داشته است. این کیست از نظر نمای میکروسکوپی پرولیفراسیون شبه آملوبلاستیک را در دیواره بافت همبندی نشانمی دهد اما ویژگی هایی مانند هایپرکروماتیسم واضح سلولهای لایه بازال، واکوئولیزاسیون و پولاریزاسیون هسته ای که اغلب در آملوبلاستومای واقعی قابل رویت است، در آن مشاهده نمی گردد. کیست ادنتوژنتیک کلسیفیه نوع آملوبلاستوماتوز و کیست ادنتوژنیک کلسیفیه همراه با آملوبلاستوما از نظر ویژگی های مورفولوژیک و بالینی با یکدیگر متفاوت بوده و به آسانی از یکدیگر قابل تمایز هستند.